Read more writings of this author: Bhamidipati Swarajya Nagaraja Rao
గగనం లోని విహంగాలు తిరిగి గూడు చేరుతున్న… మదిని దాటిన తలంపు భువిని చేరటమేలేదు…. ఆటుపోట్లతో అల సంద్రమున తీరం తాకుతున్న….. ఊపిరి ఊహల మనుగడ తనువుని…
ఇక అన్నింటిని మరచి.. ఓ నూతన జీవనకారకానికి అడుగులు మొదలయ్యాయి.. క్షణకాలంలో లోచించిన లోచనలు కూడా నన్ను వదిలేలి..అనాలోచితకాలుగా మారి.. తీవ్ర ఒత్తిడిని నాలో నింపి..…
కలగంటి కలలోనే చైతన్యమనే కాంతిని గంటి, ఉప్పెనవలె ఉద్యమిస్తున్న రైతుల ప్రభంజనం గంటి, అవినీతి రాబందుల రెక్కలు తెగపడటం చూడగా గంటి , ధర్మ స్థాపనకై ప్రతి…
గతాన్ని గుర్తు చేసి చిత్రవధ చేస్తుందిఆ పిల్ల…. క్షణం తీరికలేకుండా గుర్తుకొచ్చి,ఊపిరాడకుండా చేస్తుందీ ఆ పిల్లే….. నేనంటే ఇష్టమని అందమైన అబద్దాన్నితనకంటే అందంగా చెప్పింది కూడా ఆ…