అద్వితీయం – కవిత

పాలసంద్రము నందు పవళించు తండ్రి

పాలిచ్చు తల్లికే పుట్టె చూడండి

రాతియే మెరిసేను నువుగాని మడితే

రేపల్లె మురిసేను నువు మురళి ముడితే

శివుని శిరముననున్న గంగమ్మ తల్లి

మా నెత్తికెక్కేను సూరీడు మళ్ళీ

ఎంత దాక్కుంటావు ఆ యెనకకెళ్ళి

వానజల్లై రావె మాయమ్మతల్లి

చల్లాని రామయ్య నాన్నకూ ముద్దు

నల్లాని కిట్టయ్య వెన్నకూ ముద్దు

ఎల్లాగ నీ ఆట చేరేను హద్దు

కాలాన ఈ పాట బంగారు పద్దు

ఇంద్రుడే చూడగా కొండనే మోసి

నీ తల్లి పాడగా నీ గొప్ప చూసి

నీ మనసు మెచ్చాడు ఆ సవ్యసాచి

నీ కతలు చెబుతాడు ఈ సత్యసాయి

1 thought on “అద్వితీయం – కవిత”

  1. చాలా బాగా రాసారు బ్రుందావనం సత్యసాయి గారు…కవిత లొ భావం చాల గొప్పది , లోతయినది

Comments are closed.